Carla Beerendonk

Het was een mooie voorjaarsavond in 2003 - ik lag in mijn bed, ik was doodmoe en ik toch kon ik de slaap niet vatten.
Er gingen allerlei gedachten door mijn hoofd, oooh morgen moet ik dit en moet ik dat …..enzzzz. 

Als moeder van 2 jonge kinderen, vrouw van…… huishouden op rolletjes laten lopen, daarnaast werkte ik op kantoor als financieel medewerkster, druk sociaal leven met familie vrienden,
al met al hield ik veel ballen in de lucht.

• ik wilde alles perfect doen
• werd het moeten steeds groter
• alles gaat zo zwaar wegen
• als dit nog langer doorgaat , als ik dit langer zo blijf doen dan gaat het WEER mis met mij…

Een paar jaar ervoor was ik namelijk in een (postnatale) depressie / burn-out terecht gekomen, dat was een hele zware tijd, ik kon dag en nacht mijn bed niet uit, ik kon niets, zelfs niet meer voor mijn kinderen zorgen.
Dit duurde niet een paar dagen maar weken voordat ik überhaupt mijn bed weer uit kon (met hulp van therapeuten, artsen en medicatie) laat staan dat ik weer aan mijn opbouw kon beginnen.
Dus hier wilde ik nooit, maar dan ook nooit meer in terug vallen.